Tempranillo – Poznaj świat win – część 2

Spragnionych kolejnej przepysznej dawki wiedzy na temat win, zapraszamy na kolejną część naszego cyklu. Tym razem pod lupę wzięliśmy prawdziwą chlubę hiszpańskich winnic: ich najważniejszą odmianę czerwonego wina: czyli tempranillo.

Wiadomości ogólne i występowanie Tempranillo

Nazwa Tempranillo pochodzi z języka hiszpańskiego i jest ona zdrobnieniem od słowa “temprano”, co oznacza wczesny, gdyż jego grona dojrzewają wcześniej niż inne. Większość światowych zbiorów niemal w całości(około 80%) pochodzi z półwyspu iberyjskiego, dlatego też wina tej odmiany czerwonej noszą nazwy regionów, z którego powstają np. najbardziej znane są La Rioja i La Mancha. Niestety jego pochodzenie nie zostało do dziś jednoznacznie ustalone, mimo iż od lat najlepsze wina w Hiszpanii wyrabiano właśnie z tego szczepu. Od kilkudziesięciu lat tempranillo awansowało do grona najlepszych i najszlachetniejszych odmian w świecie. Mówi się nawet, że właśnie tempranillo to hiszpańska odpowiedź na cabernet sauvignon i merlota. W związku z tym rozpoczęto masowe już próby nasadzeń w Australii, Chille, Argentynie, znajdziemy je również we Francji czy Portugalii.

Produkcja Tempranillo

Tempranillo jest to szczep wina mało odporny na choroby i zmiany temperatur. Aby mieć wystarczającą kwasowość potrzebuje chłodnego klimatu, natomiast osiągnięcie wysokiej zawartości cukru i alkoholu) wymaga ciepłych warunków. Dlatego idealne Tempranillo znajdziemy w środkowej Hiszpanii, m.in. w Ribera del Duero, gdzie óżnice w temperaturach między dniem a nocą wynoszą nawet 20°C, a winnice są położone wysoko nad poziomem morza.  Poprzez wczesne dojrzewanie, nadaje się do wyrobu lekkich i młodych win. Nie wyklucza to jednak produkcji ciężkich, rubinowych, dłużej dojrzewających i mocniej skoncentrowanych win. Daje wina dobrze zrównoważone między cukrami, kwasami, a barwnikami o silnym aromatycznie- owocowym charakterze. Cechuje się gronami o grubej skórce i zwartym kształcie. Nie mniej jednak, w przeciwieństwie do cabernet’ów wyróżnia się słodkimi taninami i elegancką miękkością. Wpływa na to spora zawartość gliceryny. Odmiana doskonale nadaje się do starzenia w drewnie, szczególnie w beczkach barrique w celu uzyskania bogatszej struktury. Kolejną zaletą tempranillo jest fakt, iż doskonale sprawdza się w kupażach. W produkcji często miesza się go z grenache, np. w winach z regionu Rioja. Wina z Riojy składają się zwykle w 60–90 % z tempranillo, a pozostała część przypada na garnachę i mazuelo, charakteryzują się głęboko czerwonym kolorem, aromatem kojarzącym się z przyprawami i dobrą zdolnością starzenia.

Jak pachnie i smakuje Tempranillo?

Wyjęta butelka z eleganckiego, ozdobnego opakowania na alkohol smakuje najlepiej. Ale jeśli kupiliśmy wino tylko dla siebie, to mimo braku dodatkowego opakowania z pewnością poczujemy wszystkie jego smaki, jeśli tylko odpowiednio je podamy. Tempranillo ma solidny owocowy smak ciemnych owoców jagodowych: wiśni, czarnej porzeczki, śliwek. W cieplejszych regionach dominują nuty jeżyny i rodzynek, a te w chłodniejszych – aromaty wiśni i truskawek. W mniejszym stopniu, poczujemy aromaty liści tytoniu, cedru, wanilii, lukrecji i gorzkiej czekolady. Choć jest to zasługa leżakowania w dębowych beczkach.

Z czym najlepiej podać Tempranillo?

Szykując się na kolację do znajomych, z elegancką butelką tempranillo, warto ją przede wszystkim ładnie zapakować w na przykład karton na wino czy inne ozdobne opakowanie na alkohol. Poza tym, jeśli będziemy od razu pili to winko, to bardzo dobrze komponuje się ono z wszelkiego rodzaju tłustymi daniami mięsnymi, szczególnie przyrządzonymi w stylku tez- mex. Dobrze dopasują się tu steki, burgery, pieczona jagnięcina czy hiszpańska kiełbasa chorizo. Wszelkiego rodzaju dania oparte na pomidorach jak: pizza, lasagne, chili con carne, burrito, taco będą wyjątkowo przyjemnym kompanem do kieliszka.